مقایسه متغیرهای سینتیکی و سینماتیکی راه رفتن و دویدن در زنان میانسال زانو پرانتزی و زنان با زانوی طبیعی

هدف پژوهش حاضر بررسی تفاوت متغیرهای سینتیکی (با استفاده از صفحه نیرو) وسینماتیکی (با استفاده از دستگاه آنالیز حرکت) مرتبط با راه رفتن و دویدن در زنان میانسال با زانوی پرانتزی و زانوی طبیعی بود. نمونه پژوهش حاضر 8 آزمودنی با زانوی پرانتزی (سن: 74/12 ± 12/45 سال، قد: 26/5± 62/160 سانتی متر، وزن: 38/16± 75/71 کیلو­گرم، زاویه تیبیوفمورال راست: 9/3 ± 4- درجه، زاویه تیبیوفمورال چپ: 6/4 ± 1/5- درجه) و 7 آزمودنی با زانوی طبیعی (32/11± 71/40 سال، قد: 01/5 ± 85/157 سانتی متر، وزن: 00/14± 71/71 کیلوگرم، زاویه تیبیوفمورال راست: 1/2 ± 2/7 درجه، زاویه تیبیوفمورال چپ: 8/1 ± 8/7 درجه) بودند. در مطالعه حاضر زاویه زانو در سطح فرونتال بر اساس محورهای آناتومیکی ران و درشت نی و با استفاده از گونیامتر اندازه­گیری و تحت عنوان زاویه تیبیوفمورال ثبت شد. آزمودنی­ها در این پژوهش با سرعت ترجیحی راه رفتند. و با سرعت معمولی، به صورت جاگینگ دویدند. در این مطالعه سه متغیر نیروی عکس العمل زمین، زاویه و سرعت زاویه­ای مفصل زانو اندازه­گیری شدند. . برای بررسی تفاوت آماری از آزمون t مستقل استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری در سطح معنی­داری 05/0 > p  انجام گرفت. یافته­ها نشان داد در راه رفتن با سرعت ترجیحی نیروی عکس العمل زمین در سطح داخلی – خارجی و عمودی درگروه با زانوی طبیعی و پرانتزی تفاوت معنی­دار وجود نداشت، اما در سطح قدامی – خلفی در گروه با زانوی طبیعی به طور معنی داری بالاتر ازگروه زانو پرانتزی بود. هنگام دویدن، در نیروی عکس العمل زمین در سطح داخلی – خارجی بین دو گروه تفاوت معنی­داری مشاهده نشد اما در دو سطح قدامی – خلفی و عمودی به طور معنی داری در گروه با زانوی طبیعی بیشتر از گروه زانو پرانتزی بود. تفاوت زاویه مفصل زانو در دو وضعیت، در لحظه جدا شدن پا از زمین و هنگام تماس پاشنه پا با زمین در دو سطح فرونتال و ساجیتال مورد بررسی قرار گرفت که فقط زاویه سطح فرونتال زانو در لحظه جدا شدن پا از زمین، هنگام دویدن تفاوت معنی داری را نشان داد. همچنین سرعت زاویه­ای زانو در سطح ساجیتال هنگام فاز نوسان در هر دو وضعیت تفاوت معنی داری را بین دو گروه نشان نداد. با توجه به یافته­های این پژوهش می­توان گفت تاثیرات عارضه زانوی پرانتزی در فعالیتهای دینامیکی مانند راه رفتن و دویدن بیشتر مربوط به متغیرهای کینتیکی مانند نیروی عکس العمل زمین می باشد و این تاثیرات منحصر به سطح فرونتال نیست به­طوریکه میزان این متغیر در راستای عمودی و قدامی – خلفی در گروه زانو پرانتزی به طور معنی­داری کمتر از گروه با زانوی طبیعی بود